พัวเจี้ยง เป็นชาวเมืองตงฉวินฟาเซียน มีฉายาว่า อุ๋นกุย เป็นคนเคร่งครัดในระเบียบวินัย แต่ขี้โอ่ ยิงแก่ยิ่งขี้โอ่มาก รับราชการอยู่กับซุนกวน มีความชอบมาก ไร้ยศทหารเป็นผิงเป่ยเจียงจวิน ( นายพล )
ความชอบครั้งสำคัญ คือการรบที่ซอกเข้าเจาสัน ซึ่งพัวเจี้ยงให้ขุดหลุมพรางไว้และจับกวนอูได้ที่นั้น พร้อมด้วยกวนเป๋งผู้บุตร พัวเจี้ยงก็ยึดง้าวของกวนอูไว้เป็นอาวุธของตน
เป็นผู้ออกรบลวงฮองตง ทหารเอกของพระเจ้าเล่าปี่ ให้ตกเข้าไปในที่ล้อมหน้าเมืองอิเหลง แล้วให้ทหารระดมยิงด้วยเกาทัณฑ์ ถูกซอกคอฮองตงกลับไปตายที่ทัพหลวง ในที่สุดได้รบพุ่งกับกวนหิน บุตรกวนอู ตัวต่อตัว ถูกกวนหินฟันตาย กวนหินก็ได้ง้าวจากกวนอูจากพัวเจี้ยงคืนไป
ตำแหน่งสุดท้ายของพัวเจี้ยง เป็นเจ้าเมืองเซียงหยัง ( ซงหยง ) และมียศทหารเป็นอิ้วเจียงจวิน ( นายพล )