ราชวงศ์หมิง

ราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368–1644) ราชวงศ์หมิงก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1368 ก่อนที่จะถูกราชวงศ์ชิงรวมประเทศในปี ค.ศ.1644 รวมเวลาทั้งหมด 276 ปี มีจักรพรรดิทั้งสิ้น 16 พระองค์

จักรพรรดิจูหยวนจาง (จูหยวนจัง) หรือ หงอู่ฮ่องเต้เป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์หมิง พระองค์ทรงดำเนินการปฏิรูประบบการเมือง การทหาร และด้านอื่นๆ ของระบบเก่าเป็นแบบครบวงจร ทรงรวมอำนาจด้านการเมือง การทหาร และตุลาการไว้ที่พระองค์ ระบบการปกครองแบบรวมอำนาจอยู่ที่ศูนย์กลางได้พัฒนาถึงขั้นสูงสุดในตอนต้น สมัยราชวงศ์หมิง เศรษฐกิจของประเทศได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็วและเจริญกว่าสมัยก่อนๆ ทุกสมัย ดังนั้นจักรพรรดิจูหยวนจางจึงได้รับการยกย่องให้เป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ องค์หนึ่งของประเทศจีนด้วยเช่นเดียวกับ จักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ และจักรพรรดิถังไท่จง

ในตอนแรกหงอู่ฮ่องเต้ทรงตั้งเมืองหลวงอยู่ที่เมืองหนันจิง (นานจิง) ซึ่งเป็นมาตุภูมิของพระองค์เอง แต่ต่อมาเพื่อเป็นการสะดวกในการปกครองทั่วประเทศจีน จักรพรรดิจูตี้ทรงโปรดให้มีการย้ายเมืองหลวงจากเมืองหนันจิง ไปยังกรุงเป่ยจิง (ปักกิ่ง) ซึ่งเป็นเมืองที่พระองค์เคยปกครองอยู่ในสมัยของพระบิดาหงอู่ฮ่องเต้ และได้มีราชโองการให้ก่อสร้างกรุงเป่ยจิงเป็นการใหญ่

สมัยจักรพรรดิหย่งเล่อ เป็นสมัยที่ราชวงศ์หมิงเจริญรุ่งเรื่องมากที่สุด เจิ้งเหอได้เดินทางโดยทางเรือไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับประเทศต่างๆ ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กับเอเชียใต้ทั้งหมดรวม 7 ครั้ง ได้มีการส่งเสริมการแรกเปลี่ยนทางด้านวัฒนธรรมและเศรษฐกิจกับประเทศต่างๆ ในภูมิภาคที่ได้เดินทางไป

ในตอนปลายราชวงศ์หมิง เนื่องจากพวกขันทีกุมอำนาจทางการเมือง โดยจะใช้สายลับค่อยสอดส่องพฤติกรรมและจับผิดขุนนางทั้งหลาย ทำให้ขุนนางทั้งชั้นผู้ใหญ่และชั้นผู้น้อยต่างไม่มีจิตใจทำงาน ระบบราชกาลย่ำแย่ โจรต่างประเทศก่อการไม่สงบอยู่ตลอด ภาระการเสียภาษีตกไปอยู่ที่ชาวนามากขึ้น จึงเกิดการปฏิวัติอยู่บ่อยครั้ง และในที่สุด หลี่จื้อเฉิง ก็ได้นำกองทัพชาวนาเข้ายึดกรุงเป่ยจิง (ปักกิ่ง) โค่นล้มราชวงศ์หมิงจนได้ ส่วนจักรพรรดิฉงเจิน จักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์หมิงก็ได้ผูกพระศอปลงพระชนม์ชีพตนเอง ที่อุทยานจิ่งซันในกรุงเป่ยจิง