อิทธิฤทธิ์วิญญาณกวนอู “เมื่อกวนอูยังมีชีวิตอยู่ว่าน่ากลัวแล้ว ตอนตายยิ่งน่ากลัวกว่า” โจโฉได้กล่าวไว้ เมื่อครั้งได้เผชิญกับอิทธิฤทธิ์ของศรีษะของกวนอูที่ทางซุนกวนส่งมาให้หลังจากประหารชีวิตกวนอูในคราวตีเมืองเกงจิ๋ว ในปี ค.ศ. 219 เหตุการณ์ตอนต่อไปนี้จะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่กวนอูตายไปแล้ว 9 ปี
เมื่อครั้งขงเบ้งยกทัพออกรบเผ่าเกี๋ยง กวนหินบุตรกวนอูหลงกลติดกับของฝ่ายเกี๋ยงติดอยู่ในวงล้อม พยายามจะฝ่าออกมาก็เกินกว่ากำลังเพราะฝ่ายเกี๋ยงใช้เกวียนเหล็กล้อมไว้อย่างหนาแน่น เมื่อถึงคราวจวนตัว กวนหินได้ควบม้าหนีต่อไปจนมาสุดทางที่หนองน้ำขนาดใหญ่ จึงคิดสู้ตายกับฝ่ายเกี๋ยง ทันใดนั้นเอง ทหารเกี๋ยงที่ล้อมอยู่ก็แตกตื่น ทั้งตัวแม่ทัพเกี๋ยงก็เสียทีแตกพ่ายไป จังหวะที่กองทัพเกี๋ยงกำลังระส่ำระส่าย กวนหินหันไปเห็นเป็นทหารผู้ใหญ่ท่านหนึ่งกำลังไล่ฟันทหารเกี๋ยงอยู่ จึงควบม้าเข้าไปหาเพื่อจะไปสอบถามว่าเป็นผู้ใด เมื่อเสร็จการศึกแล้วจะได้แทนคุณเขา ปรากฏว่าทหารผู้ใหญ่ท่านนั้นคือ กวนอู หน้าแดง คิ้วขาว ห่มเสื้อเขียว ใส่เกราะทอง ขี่ม้าเซ็กเธาว์ มือขวาถือง้าว มือซ้ายลูบหนวด ลอยอยู่กลางอากาศ ก็มีความยินดี คำนับลงกับหลังม้า
กวนอูชี้มือไปทางทิศตะวันออกแล้วร้องว่า “เจ้าจงเร่งออกไปทางนี้เถิด บิดาจะพาไปส่งให้ถึงค่าย” แล้วกวนอูก็หายไป กวนหินจึงรีบขี่ม้าฝ่าออกมาทางทิศตะวันออก พบเตียวเปาบุตรเตียวหุยคุมทหารคอยรับอยู่ เตียวเปาจึงถามกวนหินว่า “ท่านพบบิดาหรือไม่” กวนหินจึงถามกลับว่า “เหตุใดท่านจึงรู้” เตียวเปาจึงเล่าว่า “เมื่อครั้งที่กองทัพกวนหินติดอยู่ในวงล้อม กวนอูบิดาท่านมาช่วยขับไล่ทหารเกี๋ยง ข้าจึงสามารถหนีออกจากวงล้อมได้ พร้อมทั้งยังกำชับให้ข้ามารอรับท่านอยู่ที่นี่” กวนหินได้ฟังดังนั้นก็ยินดี แล้วก็พากันกลับมายังค่าย