เตียนฮอง เป็นชาวเมืองจวี้ลู่ ( กิลกกุ๋น ) มณฑลเหอเป่ย มีฉายาว่า เหวียนเฮ้า เป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่ง มีความรู้ความคิดดี เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมยิ่งกว่าประโยชน์ส่วนตัว กล้าพูดตามที่เห็นว่าถูกต้อง จึงถูกอ้วนเสี้ยว ผู้ครองอำอาจทางเหนือของแม่น้ำเหลือง เอาตัวขังคุกไว้ที่กิจิ๋ว
ครั้นอ้วนเสี้ยว เตรียมยกทัพใหญ่ไปรบกับโจโฉที่กวนตู้ ( กัวต๋อ ) อันเป็นครั้งสำคัญที่สุดของอ้วนเสี้ยว เตียนฮองสู้มีหนังสือจากคุกมาห้ามอ้วนเสี้ยวว่าอย่าหาภัยใส่ตัว อ้วนเสี้ยวไม่เชื่อ จึงประสบความปราชัยอย่างย่อยับ ด้วยความอับอายขายหน้ายิ่งนัก อ้วนเสียวให้ทหารไปฆ่าเตียนฮองเสีย ผู้คุมเห็นเช่นนั้นก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจ
“เตียนฮองว่าท่านจะโศกเศร้าไปไยให้ป่วยการ อันคำโบราณกล่าวไว้ว่า ธรรมดาเกิดมาเป็นชาย ถ้าจะหาเจ้านาย ก็ให้พึงพิเคราะห์ดูน้ำใจซึ่งดีและร้ายก่อน จึงให้เข้าอยู่ด้วย แลตัวเราทิ้งคำโบราณเสีย มิพิจารณาดูน้ำใจอ้วนเสี้ยวให้ปรากฏว่าดีและร้าย เห็นแต่กับยศถาศักดิ์เข้ามาอยู่ด้วยอ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวเป็นคนหาสติปัญญามิได้ จึงเกิดเหตุ ทั้งนี้ก็เพราะกรรมของเรา แล้วเตียนฮองก็ขอกระบี่มาเชือดคอตาย แลชาวเมืองทั้งปวงรู้ว่าเตียนฮองตาย ก็ชวนกันสงสารเตียนฮองว่ามีความสัตย์ซื่อเป็นอันมาก ต่างคนต่างร้องไห้อาลัยรัก”