เต้เหี้ยน เป็นชาวเมืองชีจิ๋ว เป็นผู้คงแก่เรียน เมื่อเป็นเด็กศึกษาอยู่ในสำนักของม้าหยก ซึ่งมีวิธีสอนผิดกับอาจารย์อื่น คือขณะสอน จะจัดสาวๆมาขับร้องอยู่ใกล้ๆ แล้วใช้ม่านกั้นเสียไม่ให้ลูกศิษย์เห็น
เต้เหี้ยนมีสมาธิในการเรียนดีกว่าเด็กอื่นๆทั้งสิ้น ตลอดเวลาที่เรียนอยู่ 3 ปี มิได้ปล่อยใจให้วอกแวกไปตามเสียงและสิ่งยั่วยวนที่อยู่หลังม่านเลย ม้าหยงอาจารย์สรรเสริญว่า “เป็นผู้ที่รู้จบวิชาการของข้าพเจ้า”
เป็นอาจารย์ของเล่าปี่ เป็นกวี่กันทั้งบ้าน แม้แต่สาวใช้ในบ้านก็เป็นกวี รับราชการในแผ่นดินพระเจ้าฮั่นเต้ ได้เป็นเจ้ากระทรวง พอมาถึงแผ่นดินพระเจ้าเลนเต้ เต้เหี้ยนไม่ยอมเป็นลูกน้องของขันทีทั้ง 10 จึงลาออกจากราชการกลับมาอยู่บ้าน อ้วนเสี้ยวเคารพนับถือมาก เมื่อเล่าปี่ต้องการให้อ้วนเสี้ยวยกทัพไปรบโจโฉ ก็ได้อาศัยมือเต้เหี้ยนเขียนจดหมายไปขอร้อง ซึ่งอ้วนเสี้ยวก็ทำตามด้วยความเต็มใจและเกรงใจ