ซัวหยง

ซัวหยง ยีหลง เป็นชาวเมืองเฉินหลิว(ตันลิว) มณฑลเหอหนาน เกิดเมื่อพ.ศ. 676 ( ค.ศ. 133 ) สิ้นชีพเมื่อพ.ศ. 735 ( ค.ศ. 192 )เป็นผู้คงแก่เรียน รับราชการในแผ่นดินพระเจ้าเลนเต้ เป็นตำแหน่งอี่หลัง

( ในสามก๊กไทยเรียกว่า ยีหลง และใช้เป็นชื่อซัวหยงเสียเลย ตำแหน่งอี่หลังนี้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ที่ปรึกษาราชการแผ่นดิน ถือศักดินา 600 เจี๊ยะ ไปไหนมาไหนมีรถเทียมม้านั่ง ทำหน้าที่เป็นผู้คัดเลือกบุคคลเข้ารับราชการ)

ซัวหยงเขียนหนังสือลับฟ้องพระเจ้าเลนเต้ว่า บ้านเมืองวิปริตต่างๆก็เพราะขันทีทั้ง 10 ประพฤติล่วงพระราชอาญา จึงถูกเทาเจียดกับพวกขันที่หาเหตุทูลใส่ร้าย จนต้องพ้นจากราชการ ออกไปอยู่บ้านนอก พอตั๋งโต๊ะยึดอำนาจในเมืองหลวงได้ ก็บังคับให้ซัวหยงกลับเข้ารับราชการ หาไม่จะฆ่าเสีย แล้วตั้งให้เป็นขุนนางตำแหน่งซื่อจง ( สมุหพระราชวัง) ชั่วเดือนเดียว เลื่อนตำแหน่งถึง 3 ครั้ง

เมื่อตั๋งโต๊ะถูกฆ่าตาย ซัวหยงเป็นขุนนางผู้ใหญ่คนเดียวที่ไปร้องไห้แสดงความอาลัย อ้องอุ้นโกรธ จึงให้เอาตัวไปจำคุกไว้ และทำทรมานต่างๆจนตาย